Αλέξανδρος Αγγελής

Όταν λέμε να ακυρώσεις το Ελληνικό χρέος δεν εννοούμε φυσικά τις μαγκιές με τα πουκάμισα έξω του στυλ "δεν πουλάω, δεν χρωστάω, δεν πληρώνω", όπως οι ψεκασμένοι Συριζανέλ. Το πρόβλημα του δανειζόμενου, με οποιοδήποτε δάνειο, είναι οι τόκοι. Εάν όμως είχε κάποιος ένα δάνειο χωρίς επιτόκιο, τότε το αρχικό κεφάλαιο, όσο υψηλό και να ήταν αυτό, δεν θα είχε απολύτως καμία σημασία. Αυτός λοιπόν θα έπρεπε να είναι ο εθνικός μας στόχος. Σίγουρα αυτήν την στιγμή σκέφτεστε ότι το μηδενικό επιτόκιο είναι ανέφικτο για την περίπτωσή μας. Ασφαλώς όχι! Η Κύπρος πρόσφατα κατάφερε να δανειστεί από τις Αγορές με επιτόκιο 0,02% για 13 εβδομάδες , αναλογικά δηλαδή με ετήσιο επιτόκιο 0,08%. Λιγότερο από 1 τοις χιλίοις, δηλαδή πρακτικά με ΜΗΔΕΝΙΚΟ επιτόκιο. Συνεπώς η Κύπρος δεν χρειάζεται καθόλου χρήματα από τον ετήσιο προϋπολογισμό του κράτος για να εξυπηρετεί το εν λόγω δάνειο. Και τώρα το κρίσιμο ερώτημα: Πως κατάφερε η Κύπρος, που ήταν πριν λίγο καιρό σε Μνημόνιο όπως εμείς, να δανειστεί

Φαντάζομαι οι περισσότεροι θα έχετε ακούσει την εξής εξαιρετική Κινέζικη παροιμία: " Αν θες να χορτάσεις έναν άνθρωπο για μία μέρα δώσε του ένα ψάρι. Αν θες να τον χορτάσεις για μια ζωή μάθε του ψάρεμα ". Είμαι σίγουρος ότι όλοι συμφωνούν με την φιλοσοφία της παροιμίας. Τι παίρνουμε όμως αν εφαρμόσουμε την φιλοσοφία αυτήν στην πολιτική; Έστω λοιπόν ότι έχεις έναν άνεργο. Η Αριστερή λογική είναι να του δώσεις ένα επίδομα. Η Δεξιά λογική όμως είναι να φροντίσεις να υπάρχουν αρκετές δουλειές ώστε να μην χρειάζεται να του δίνεις επίδομα. Ποια από τις δύο λογικές είναι καλύτερη; Φυσικά στην Ελλάδα όπου ο μέσος πολίτης βλέπει το δέντρο και όχι το δάσος, η λογική του επιδόματος είναι ο στόχος και αυτό που επικροτεί. Αντιθέτως η προσπάθεια να μειωθεί η ανεργία, επειδή το αποτέλεσμα είναι προφανές μόνο για τους σκεπτόμενους ανθρώπους, είναι από αδιάφορη εως και εχθρική ενέργεια (εάν προσφέρεις οφέλη σε επιχειρήσεις για να το πετύχεις). Στις παλαιότερες γενιές υπήρχε η ιδιαίτερα υγιής

"Με την Δραχμή θα είμαστε δύσκολα για 2-3 χρόνια, αλλά μετά τα πράγματα θα φτιάξουν". Μην μου πείτε ότι δεν έχετε ακούσει ποτέ αυτήν την φράση. Λίγο γενικό δεν είναι όμως αυτό;  Πρώτον πόσο δύσκολα θα είναι αυτά τα "2-3" χρόνια; Και αυτή η δυσκολία πώς θα επηρεάσει την καθημερινότητά μας; Και κυρίως πόσο βέβαιο είναι ότι δεν θα προκαλέσει έναν ασταμάτητο φαύλο κύκλο (π.χ. τύπου Βενεζουέλας). Διότι για να παραχθούν τρόφιμα, θα πρέπει να υπάρχουν λιπάσματα, γεωργικά μηχανήματα, καύσιμα για τα μηχανήματα και καύσιμα ώστε να μεταφερθούν τα τρόφιμα στις πόλεις. Εφόσον κάποιος ισχυρίζεται ότι για 2-3 χρόνια τα πράγματα θα ήταν δύσκολα, δεν οφείλει να εξηγήσει τι εννοεί; Το δεύτερο ερώτημα είναι το πώς προκύπτει αυτός ο αυθαίρετος μπακαλίστικος χρονικός προσδιορισμός των "2-3 ετών". Το να επιστρέψει ένα χρεοκοπημένο κράτος σε εθνικό νόμισμα, αποχωρώντας από μια νομισματική ένωση, είναι κάτι που δεν έχει προηγούμενο. Άρα δεν έχεις κανένα παρόμοιο περιστατικό ώσ